ความเสียหายเกิดขึ้นเพราะสัตว์ เจ้าของหรือผู้รับเลี้ยงรับรักษา ต้องรับผิดหรือไม่อย่างไร
ความเสียหายเกิดขึ้นเพราะสัตว์ เจ้าของหรือผู้รับเลี้ยงรับรักษา จะรับผิดต่อเมื่อสัตว์ได้ก่อให้เกิดความเสียหายขึ้น หากเป็นการกระทำของสัตว์ โดยตรง เช่น กัด ขวิด เตะ สุนัขหอนในเวลากลางคืนจนชาวบ้านนอนไม่หลับ สัตว์ที่นำเชื้อโรคมาเผยแพร่ไปยังสัตว์ของผู้อื่น นำเสือเดินผ่านฝูงวัว ทำให้วัว แตกตื่นเกิดความเสียหายขึ้น ถือว่ามีการกระทำของสัตว์แล้ว
เจ้าของขี่ม้าไปชนคนอื่นบาดเจ็บ นอกจากเจ้าของจะต้องรับผิดตาม มาตรานี้แล้ว เจ้าของยังต้องรับผิดฐานละเมิดตามมาตรา ๔๒๐ ด้วย เพราะเป็น การกระทำโดยจงใจหรือประมาทเลินเล่อ เว้นแต่เหตุที่ชนนั้นเพราะบังคับม้าไม่ อยู่ ก็รับผิดตามมาตรานี้อย่างเดียว อย่างไรก็ตามการพิสูจน์ตามมาตรานี้ย่อม ง่ายกว่ามาตรา ๔๒๐
ความรับผิดตามมาตรานี้อยู่ที่ความเสียหายเกิดขึ้นเพราะสัตว์ มิใช่สัตว์ ได้กระทำผิด ปัญหาเรื่องความผิดใช้เฉพาะคนเท่านั้น
ผู้รับผิด ตามมาตรานี้บัญญัติให้เจ้าของสัตว์หรือบุคคลผู้รับเลี้ยง
รับรักษาไว้แทนเจ้าของต้องรับผิด มีอยู่ ๒ คน ที่อาจต้องรับผิด คือ
(๑) เจ้าของสัตว์ ในที่นี้คือเจ้าของกรรมสิทธิ์ หากเป็นสัตว์พาหนะ อาจดูได้จากตั๋วพิมพ์รูปพรรณ หากไม่ปรากฏข้อเท็จจริงอื่น เจ้าของคือผู้เลี้ยงดู สัตว์นั่นเอง ใครจูงไปก็ต้องสันนิษฐานว่าเป็นเจ้าของ การได้มาซึ่งกรรมสิทธิ์ใน สัตว์ย่อมเป็นไปตามบรรพ ๔ มีบัญญัติไว้ตั้งแต่มาตรา ๑๓๑๘ ซึ่งเป็นเรื่องการ ได้มาซึ่งกรรมสิทธิ์แห่งสังหาริมทรัพย์อันไม่มีเจ้าของโดยเข้าถือเอา และมาตรา ๑๓๑๙ เจ้าของสังหาริมทรัพย์เลิกครอบครองด้วยเจตนาสละกรรมสิทธิ์ ก็ กลายเป็นทรัพย์ไม่มีเจ้าของ ส่วนเรื่องสัตว์โดยตรงก็มีบัญญัติไว้ตั้งแต่มาตรา ๑๓ ๒๐, ๑๓๒๑, และ ๑๓ ๒๒ ว่าด้วยสัตว์มีเจ้าของและสัตว์ไม่มีเจ้าของ จะ เกี่ยวโยงกับมาตรา ๔๓๓ ว่าเป็นเจ้าของสัตว์หรือไม่ ถ้าเจ้าของเลิกการ ครอบครองสัตว์ด้วยเจตนาสละกรรมสิทธิ์ กลายเป็นสัตว์ไม่มีเจ้าของตามมาตรา ๑๓๑๙
(๒) ผู้รับเลี้ยงรับรักษา หมายถึง ผู้ซึ่งดูแลรักษาสัตว์นั้นอยู่ในขณะ เกิดเหตุ อาจรับดูแลรักษาโดยสัญญา คือพวกรับจ้างเลี้ยงสัตว์หรือพวกสัตว แพทย์ สถานพยาบาลเกี่ยวกับสัตว์ ช่วงที่เอาไปเลี้ยงเอาไปรักษาตามสัญญาเกิด ไปกัดใครเข้าคนที่รับเลี้ยงรับรักษาก็ต้องรับผิด หรืออาจจะรับเลี้ยงรับรักษาโ
